Column
Een aantal weken geleden werd ik door Vereniging Dorpsbelangen gevraagd om een stukje over mijzelf te schrijven. Pff, dat is makkelijker gevraagd dan gedaan, want ik schrijf liever vóór en over andere mensen. Waarom? Dat zal ik zo meteen uitleggen. Allereerst zal ik mij, voor diegenen die me niet kennen, even voorstellen….Ik ben Annette Botterblom, al bijna 32 jaar lang getrouwd met Bertus en we hebben vijf kinderen (Gijs, Bart, Nienke, Maaike en Marije), vier ‘schoon’kinderen (Manon, Marieanna, Robert en Paul) en twee kleinzoons (Milan en Guus).
Bertus en ik wonen aan de Kruisweg en hebben een varkensbedrijf waar we fokzeugen en vleesvarkens fokken. Eigenlijk twee hele verschillende takken binnen de fokkerij. We houden de varkens natuurlijk onder dak, maar alle dieren zitten in groepshuisvesting, krijgen strooisel en hebben speelgoed in de stallen zodat ze de ruimte en een zo goed mogelijk en diervriendelijk bestaan hebben. Wij doen mee met een keten, waarbij alles heel streng gecontroleerd wordt: de diervriendelijkheid, het voer, goede huisvesting, eventueel gebruik van medicijnen enz. Op die manier kunnen we sterke en gezonde dieren waarborgen. Sommige mensen vragen wel eens of ze in de kraamafdelingen mogen kijken, maar vanwege de rust en om ziekte-insleep te voorkomen, zijn we hier heel voorzichtig mee. Toen de kinderen kleiner waren hielp ik volop mee in de stal, maar tegenwoordig doet Bertus bij de varkens het meeste werk. Ik ben ook ongelooflijk trots op hem, want zeven dagen in de week en minimaal 10 tot 12 uur per dag is hij in de stal te vinden. Dat moet ook wel, want de cyclus van insemineren, geboortes van de biggetjes, schoon spuiten, verplaatsen van dieren (naar bv. de kraamafdelingen als ze moeten biggen) enz., gaat het hele jaar door.
In de loop der tijd ben ik steeds meer ander werk gaan doen. De allereerste jaren, tot dat Nienke werd geboren, was ik naast dat ik boerin was ook werkzaam als dierenartsassistente. Toen de kinderen opgroeiden kwam ik volledig thuis aan het werk. En werk is er bij ons thuis altijd genoeg! Een groot erf om te onderhouden (mijn ‘taak’), net als het huis (ja, ook de buitenboel schilderen), de tuin en niet te vergeten de paardenstallen! Paarden spelen mijn hele leven al een grote rol. Tot dat Marije een jaar of zes oud was, heb ik altijd veel gereden, eerder ook veel spring- en dressuurwedstrijden (leuk om de plakboeken daarvan nog eens te bekijken). Later ben ik me meer en meer toe gaan leggen op de fokkerij van springpaarden. Ook alle drie onze meiden hebben heel intensief wedstrijden gereden en rijden nog steeds, dus onze trailer hobbelt nog steeds regelmatig over de verkeersdrempels in het dorp heen, om naar de springles of een wedstrijd toe te gaan. Een jaar of tien geleden heb ik een opleiding gevolgd om inseminator te worden bij paarden. Al gauw kwam ik op de hengstenhouderij van ‘Tewis en van Kooten’ in Westdorp te werken, waar ik alles deed wat met de fokkerij te maken had: het vangen van sperma bij de hengsten, het laboratoriumwerk, de dekadministratie en natuurlijk het insemineren van de merries.
En ondertussen kreeg ik ook een baantje als trouwambtenaar in de gemeente Aa en Hunze. In eerste instantie zag ik dat meer als een hobby erbij (naast het werk, de paarden, schilderen, tekenen, toneel en cabaret spelen, tuinieren enz.) Maar in de loop van een paar jaar kreeg ik zó veel huwelijken dat het nu, vooral van april tot september (want dan trouwen de meeste mensen), een volledige baan is. En het is het mooi, vrolijk, dankbaar en gezellig werk, want het voelt goed als je een steentje bij kan dragen aan één van de mooiste dagen in een mens zijn leven. En zo kom ik bij ‘het schrijven over anderen’ uit; want van te voren heb ik altijd een gesprek met het bruidspaar en daar probeer ik zo goed mogelijk een passende, persoonlijke toespraak voor te schrijven. Daarnaast knutsel ik altijd een persoonlijk cadeautje voor het bruidspaar (een beschilderd hoefijzer bijvoorbeeld, waarop de namen en de trouwdatum, om ze ‘geluk’ toe te wensen). Al met al een uit de hand gelopen hobby!
Natuurlijk ben ik ook lid van een paar verenigingen in het dorp. De Vibs is een hele gezellige club (we doen er van alles, knutselen, naar de film, bbq, uitjes, fietstochten, lezingen over van alles en nog wat) en ik heb de eer om er al 10 jaar bestuurslid van te zijn. Verder ben ik lid van de toneelvereniging, waar ik penningmeester en schminkster ben en samen met nog een paar (ex) dorpsgenoten speel ik cabaret in ‘Eexterveense Lusten’.
En rond deze dagen zullen veel mensen mij misschien weer onverwachts op bezoek krijgen als ze ‘gelovige’ kinderen hebben, want ik spring al 27 jaar als Zwarte Piet door het dorp rond ( hoewel…ik word ook een dagje ouder en dat springen gaat niet zo heel makkelijk meer:). Ooit ben ik er samen met Joke de Boer mee begonnen (in zelfgemaakte Pietenpakken) en tegenwoordig gaan Marije, Nalini en Annemarie mee op ‘strooitocht’.
Nou, dit was in vogelvlucht mijn verhaal…. Natuurlijk is er nog veel meer, maar ik hoop dat jullie toch een beetje een indruk hebben gekregen wie ik ben en wat ik doe. Ik wens jullie een gezellige Sinterklaas !
